Φινάλε σε μεγάλη καριέρα δύο δεκαετιών για τον Δημήτρη Κοντογεωργάκη

Ο αγώνας του Αίαντα με τον Διαγόρα την προηγούμενη Κυριακή αποτέλεσε την τελευταία αγωνιστική παράσταση για τον Δημήτρη Κοντογεωργάκη. Ο ποδοσφαιριστής της ομάδας της Σούρπης αποφάσισε να βάλει τέλος σε μια μεγάλη καριέρα δύο δεκαετιών κι ανακοίνωσε πως κρεμάει τα παπούτσια...

Ξεκίνησε από τα τμήματα υποδομής του ΓΣ Αλμυρού όπου έπαιξε στην πρώτη ομάδα σε ηλικία 15 ετών. Παρέμεινε στον κυανόλευκο σύλλογο για 10 χρόνια, το 2004 πήγε στον Αίαντα για μια επταετία, ακολούθησαν δύο σεζόν στον Απόλλωνα Κροκίου κι επέστρεψε στους “κιτρινόμαυρους” της Σούρπης για την τελευταία διετία. Σε μικρή ηλικία ήταν μέλος των μικτών της ΕΠΣΘ που έφθασε στην οκτάδα πανελληνίως, ενώ με τον ΓΣΑ κατέκτησε τέσσερα πρωταθλήματα Α' ΕΠΣΘ, ένα Κύπελλο και αγωνίστηκε στη Δ' Εθνική. ήταν μέλος του Αίαντα στις δύο καλύτερες σεζόιν της ιστορίας του, κέρδισε μία άνοδο με το Κρόκιο. Το magnesiasports επικοινώνησε μαζί του και ζήτησε τη γνώμη του για το φετινό πρωτάθλημα, τον Αίαντα, την πορεία του στα γήπεδα.

-Δημήτρη, το πρωτάθλημα ολοκληρώθηκε με τον Αίαντα να τερματίζει στη δεύτερη θέση του ομίλου του. Πού οφείλεται αυτή η πετυχημένη σεζόν;
-Πράγματι, η ομάδα μου είχε μια εξαιρετική σεζόν, τα πήγαμε πολύ καλά και ίσως θα μπορούσαμε να μαζέψουμε παραπάνω βαθμούς. Μας έλειψε το βάθος στον πάγκο. Όμως η χρονιά ήταν άκρως πετυχημένη. Ίσως ενοχλήσαμε λίγο κάποιους με την πορεία μας. Ο Αίας διαθέτει έμπειρους και πολύ αξιόλογους παίκτες που παίζουν χρόνια μαζί, έχει ισορροπία σε όλες τις γραμμές, αποτελεί μια μεγάλη οικογένεια εντός κι εκτός γηπέδων και δικαίως φθάσαμε να τερματίσουμε δεύτεροι.

-Το πρωτάθλημα με τη μορφή των ομίλων, θεωρείς ότι ήταν καλύτερο;
-Όχι σε καμία περίπτωση. Θα συμφωνήσω με την άποψη των περισσοτέρων, για να μην πω όλων, πως το πρωτάθλημα έγινε κακώς με δύο ομίλους. Ήταν υποβαθμισμένο και πρέπει άμεσα να γίνει ξανά με έναν όμιλο. Δεν νομίζω να υπάρχει πουθενά Α' Τοπική σε δύο ομίλους και Β'  με έναν.-

-Ανακοίνωσες πως φέτος ήταν η τελευταία σου χρονιά στα γήπεδα. Πώς πήρες αυτή την απόφαση;
-Αρκετά χρόνια αγωνιστήκαμε εμείς, καιρός είναι να πάρουν τη σκυτάλη νέα παιδιά. Έφθασε η ώρα να αποσυρθώ από την ενεργό αγωνιστική δράση και χαίρομαι που κλείνω την πορεία μου στον Αίαντα γιατί οι άνθρωποι του συλλόγου εκτίμησαν την προσφορά και το χαρακτήρα του, βρήκα στο σύλλογο αυτόν το “σπίτι” μου.

-Τί είναι αυτό που αποκόμισες από το ποδόσφαιρο;
-Πολλές φιλίες στο χώρο, κοινωνικοποίηση, έμαθα πολλά, μοναδικές στιγμές μέσα στα γήπεδα. Το ποδόσφαιρο έχει δυνατές συγκινήσεις, γεννά συναισθήματα έντονα, έχει επιτυχίες και απογοητεύσεις. Ευτυχώς για εμένα οι χαρές ήταν περισσότερες από τις πίκρες. Είχα την τιμή να παίξω με μεγάλους συμπαίκτες και αυτό ήταν μεγάλη εμπειρία, να έχω προπονητές όπως τους Τάκη Τάσιο, Λάκη Μπακάλη, Κώστα Σταματίου και Λουκά Κατσαμπέκη.

-Πόσο πολύ έχει αλλάξει το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο του “τότε” που ξεκίνησες με το “τώρα” που σταματάς;
-Παλιά υπήρχε μεγαλύτερος σεβασμός, η σχέση μεταξύ των παικτών ήταν διαφορετική. Προσωπικά έμαθα πολλά από τους μεγαλύτερους σε ηλικία συμπαίκτες μου, σε όποια ομάδα κι αν έπαιξα. Συν τοις άλλοις, οι ποδοσφαιριστές είχαν περισσότερη όρεξη, περισσότερη διάθεση να παίξουν και να ευχαριστηθούν το άθλημα. Κάτω από δύσκολες συνθήκες, παίζαμε για το μεράκι μας και φυσικά υπήρχαν πολλές και καλύτερες ομάδες. Τώρα τα παιδιά κοιτάνε περισσότερο το εφέ, έχουν άλλες ασχολίες. Λείπει η αγνότητα που είχαμε εμείς πριν είκοσι χρόνια.

-Υπάρχει κάποιο περιστατικό, ευχάριστο ή δυσάρεστο, που σου έμεινε στη μνήμη;
Ναι, είναι κάτι που έγινε στα πρώτα χρόνια μου στον Αλμυρό. Παίζαμε με τον Αετό Κερασιάς και οι διαιτητές ήταν από τη Λάρισα. Μετά τη λήξη, ο διαιτητής με φώναξε κοντά του και μου έδωσε το μισθό του από τον αγώνα για την αγωνιστικότητα που είχα και του έκανε εντύπωση! Για ένα μικρό παιδί στα πρώτα του βήματα, ήταν σίγουρα μια μοναδική στιγμή που δεν θα ξεχάσω ποτέ.

Ο επίλογος δικός σου...
-Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους συμπαίκτες, τους, προπονητές, τους παράγοντες με τους οποίους συνεργάστηκα. Νοιώθω χαρούμενος γιατί επιλέχθηκα να φορέσω το περιβραχιόνιο του αρχηγού σε όλες τις ομάδες που έπαιξα, αυτό είναι κάτι σημαντικό και πολύ τιμητικό. Θέλω να πω ότι δεν κέρδισα τίποτα από πλευράς χρημάτων, αντιθέτως έπαιξα για τη χαρά του παιχνιδιού. Αυτό είναι και το μήνυμά μου στα νέα παιδιά: να βλέπουν το ποδόσφαιρο ως είδος ευχαρίστησης.

Τέλος, ο Δημήτρης Κοντογεωργάκης ανέφερε ότι πλέον θα έχει περισσότερο χρόνο να ασχοληθεί με τον νεογέννητο γιο του, αλλά στο μέλλον θα ήθελε να παραμείνει στο χώρο του ποδοσφαίρου, ίσως από κάποιο πόστο στη διοίκηση του Αίαντα.

Συνέντευξη στον Φώτη Γαλούση