Βοσνιάδης: Μου πήραν τη Νίκη που αγάπησα μέσα από τα χέρια

Στο Blue Heart μίλησε ο Αλέκος Βοσνιάδης με αφορμή την επέτειο της 1^ης Ιουνίου 2014, όταν η Νίκη, επικρατώντας του Ηρακλή με 4-0 στο Πανθεσσαλικό, ανέβηκε μετά από μισό αιώνα στην Α’ Εθνική.

Ο κυρ-Αλέκος, όπως τον αποκαλούν οι φίλαθλοι των κυανόλευκων, εξέφρασε την αισιοδοξία του πως με την οργάνωση από τη βάση που μαθαίνει ότι γίνεται στην ομάδα, ανάλογες επιτυχίες θα έρθουν σύντομα, ενώ τόνισε ότι το απωθημένο του είναι να επιστρέψει και να ξαναφέρει την άνοδο στη Σούπερ Λίγκα. Επίσης διατύπωσε το παράπονό του που δεν τον άφησε η τότε διοίκηση να συνεχίσει το έργο του στη Σούπερ Λίγκα, λέγοντας χαρακτηριστικά, ότι του πήραν αυτό που αγαπούσε μέσα από τα χέρια και γι’ αυτό έχει το απωθημένο να επιστρέψει στη Νίκη και να ξαναφέρει την ίδια επιτυχία. 

Αναλυτικά όσα είπε:

«Αν δεν υπάρχει συσπείρωση και συγκέντρωση, η επιτυχία δεν έρχεται. Μη μας μείνει επετειακό αυτό, γιατί θα το ξανακάνουμε σύντομα. Μην περνάνε τα χρόνια μ’ αυτό και έχουμε να το λέμε μόνο. Επειδή γνωρίζω και κάποια πράγματα, πιστεύω ότι θα μπουν οι βάσεις και σε πολύ κοντινό διάστημα θα έχουμε τη δυνατότητα να ξαναδιεκδικήσουμε τέτοιες επιτυχίες.

Εννοώ ότι ξέρω πως υπάρχει η βάση, για να οργανωθεί η ομάδα από την ακαδημία. Υπάρχουν φίλοι εκεί που τους εμπιστεύομαι. Βάζοντας τις βάσεις, πολύ σύντομα θα δημιουργηθούν και οι προϋποθέσεις, για να έρθει κάποιο όνομα να βοηθήσει την ομάδα να ξεκολλήσει απ’ αυτό που περνάει τα δύο τρία τελευταία χρόνια.

Από κει και πέρα με μεγάλη χαρά, γιατί το έχουμε και απωθημένο, πιστεύω ότι θα μας ξαναδοθεί η δυνατότητα να πετύχουμε πάλι πράγματα, ώστε να κάνουμε και τον κόσμο να χαίρεται και να είναι περήφανος για τη Νίκη. Πέρα από το ότι οι Νικιώτες είναι περήφανοι με την ομάδα τους, να έρχονται και επιτυχίες, που θα τους κάνουν πιο χαρούμενους και να αισθάνονται ευτυχισμένοι».

Για το αν άφησε κάτι στη μέση, απάντησε:

«Αυτό δεν το συζητάμε. Μπορεί να μας έρθουν πολύ καλά πράγματα στη ζωή, άνοδοι, πρωταθλήματα και με άλλες ομάδες ακόμη, αλλά όταν έχεις αγαπήσει το μέρος, έχεις αγαπήσει τον κόσμο, έχεις αγαπήσει την ομάδα και στο πήραν αυτό τόσο γρήγορα μέσα από τα χέρια, γιατί πιστεύω ότι θα ήταν αλλιώς η Νίκη την επόμενη χρονιά, από την ώρα που εμείς φύγαμε, το απωθημένο μας κάποια στιγμή είναι να ‘ρθουμε και να το ξανακάνουμε. Μπορεί να ακούγεται σαν κάτι δύσκολο, αλλά η οργάνωση και το νοικοκυριό μπορεί να φέρουν πιο γρήγορα τον στόχο.

Ίσως τότε κάποιοι θεώρησαν ότι όπως πετύχαμε την άνοδο, όλα θα είναι εύκολα. Τίποτα δεν έρχεται εύκολα, αν δεν το έχεις σχεδιάσει, τίποτα δε σου χαρίζεται, τίποτα δεν έρχεται στη τύχη. Όταν λοιπόν πιστεύουμε ότι κάθε χρόνο θα είναι τα ίδια, η ίδια εύνοια, οι ίδιες συγκυρίες, η ίδια συσπείρωση του κόσμου και θεωρούμε τα πράγματα εύκολα, βλέπουμε πόσο βουνό είναι. Δυστυχώς τότε δεν μπορέσαμε να τα βρούμε, θεώρησαν οι άνθρωποι της ομάδας-και το έκαναν για καλό-ότι κάτι καλύτερο θα φέρνανε με κάποιες άλλες επιλογές, όμως οδήγησε στη χειρότερη πορεία της ιστορίας της την ομάδα. Πιστεύω ότι το έκαναν, έχοντας κάτι καλό στο κεφάλι τους, και χωρίς να θέλω να μειώσω κανέναν».

Για το τι συμβουλεύει αυτούς που θα διοικήσουν:

«Πρέπει η ομάδα να βάλει τις βάσεις, πρέπει να οργανώσει τις ακαδημίες της. Πρέπει να φτιάξει την επόμενη μέρα και την καθημερινότητα του συλλόγου. Πιστεύω ότι όλα αυτά και επειδή ο κόσμος αγαπάει την ομάδα και θα είναι δίπλα στα δύσκολα, σου κάνουν πιο εύκολο το έργο, ώστε να μη χρειαστούν τρελά πράγματα, για να γυρίσει η ομάδα σε επιτυχίες και σε κατηγορίες που δικαιούται να είναι.

Θέλει λοιπόν πολλή συσπείρωση γύρω από την ομάδα, γιατί τα μεγάλα πορτοφόλια τελειώνουν. Θέλει κόσμο που βάζει πάνω απ’ όλα την ομάδα, η οποία πρέπει να οργανώνεται καλά και κάποια πράγματα με την οργάνωση και τη βάση έχουν ήδη ξεκινήσει και τα κάνουν κάποιοι φίλοι που έχω εκεί.

Αυτός είναι ο δρόμος και δεν υπάρχει κάτι άλλο. Όταν η ομάδα οργανωθεί σ’ αυτό το κομμάτι, πιστεύω ότι πολύ εύκολα θα έρθει ένας άνθρωπος, που θα βοηθήσει οικονομικά, για να επιτευχθεί πιο εύκολα ο στόχος.

Ο κόσμος είναι κοντά. Κόσμος και ομάδα είναι αλληλένδετα, το έζησα αυτό το επτάμηνο που ήμουν εκεί, που μου φάνηκε χρόνια. Αν μπουν οι βάσεις, σε μικρό χρονικό διάστημα η ομάδα θα έχει τη δυνατότητα να διεκδικήσει πράγματα. Όμως είναι σημαντικό να είναι όλοι δίπλα στην προσπάθεια. Κάποιοι ακολουθούν το δικό τους δρόμο και δεν μπορούν να συμφωνούν όλοι. Όμως πρέπει να συσπειρωθούν γύρω από τα παιδιά που είναι εκεί και σύντομα θα έρθουν οι καλές μέρες, που όλος ο κόσμος της Νίκης περιμένει.

Από τη στιγμή που υπάρχουν φίλοι της ομάδας που δεν έχουν στο μυαλό τους άλλα πράγματα και είναι τα αισθήματά τους ξεκάθαρα και το πνεύμα τους καθαρό, είμαι πολύ αισιόδοξος για την επόμενη μέρα της Νίκης. Να ξέρετε ότι έχω πολύ συχνή επαφή και παρακολουθώ τα πάντα, την καθημερινότητα, τις συνελεύσεις».

Για τους παίκτες και τη διοίκηση της Νίκης τη χρονιά της ανόδου:

«Ήταν παιδιά που κάποιοι τα είχαν απαξιώσει. Έκαναν τεράστια προσπάθεια και ξεπέρασαν τους εαυτούς τους. Όλο εκείνο το τημ θα έχουμε λόγο, όπου βρισκόμαστε μαζί, να αγκαλιαζόμαστε και να χαιρόμαστε για την επιτυχία.

Μπορεί με τη διοίκηση να μην κλείσαμε, έτσι, όπως έπρεπε, αλλά εγώ δεν έχω πάψει ποτέ να λέω ότι με άφησαν να δουλέψω, χωρίς να μπουν στα πόδια μου, χωρίς να μου ακυρώσουν πράγματα. Τους ευχαριστώ που μας άφησαν να δουλέψουμε, χωρίς να μας βάλουν τρικλοποδιές και χωρίς να κάνουν τους έξυπνους και να παρεμβαίνουν. Αυτό το αναγνωρίζω, για να μην είμαστε και αχάριστοι. Αλλά θα μπορούσαν μετά να είχαν κάνει κάποια πράγματα διαφορετικά και η ομάδα να βρίσκεται ακόμη στο πιο υψηλό επίπεδο»

Για την καλύτερη στιγμή που έζησε στη Νίκη ο κ. Βοσνιάδης τόνισε ότι ήταν το 0-1 επί του Ολυμπιακού Βόλου και πως μετά όλα τα άλλα ήρθαν μόνα τους, ενώ ως χειρότερη χαρακτήρισε με 2-3 από τον Αιγινιακό.

Επίσης θυμήθηκε περιστατικό που με την επιστροφή μετά το διπλό στα πλέι οφ επί των Χανίων, κάποιος φίλαθλος της Νίκης φιλούσε το παρμπρίζ του πούλμαν. «Είναι πράγματα που δεν μπορώ να ξεχάσω και λέω πάντα πως το τι λαό έχεις δείχνει και το μέγεθος της ομάδας. Πιστεύω πως με βάση την οργάνωση η Νίκη θα ξαναζήσει τέτοιες στιγμές. Μακάρι να είμαστε εκεί να τις ξαναζήσουμε όλοι μαζί».