Το αντίο του Κώστα Γεωργούλα στα γήπεδα ύστερα από διαδρομή 21 ετών

Η λήξη της φετινής αγωνιστικής περιόδου σήμανε και το τέλος της μεγάλης ποδοσφαιρικής διαδρομής του Κώστα Γεωργούλα στα γήπεδα του τοπικού ποδοσφαίρου, μιας διαδρομής που κράτησε κάτι παραπάνω από δύο δεκαετίες. Ο κεντρικός αμυντικός, γεννηθείς το 1978, έπαιξε από το 1995 έως το 2010 στην ομάδα του Διμηνίου (στον Ιάσονα και μετά τη συνένωση του 2008 στην ΑΕ Διμηνίου) κι από τον Ιανουάριο του 2010 έως τον Μάιο του 2016 στον Άρη Μελισσατίκων. Αναμφίβολα από τους καλύτερους στη θέση του και πιο αναγνωρίσιμους παίκτες στο τοπικό, κέρδισε το σεβασμό και την εκτίμηση συμπαικτών, αντιπάλων και φιλάθλων.

Το magnesiasports επικοινώνησε με τον Κώστα Γεωργούλα και είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε για την πορεία του στα γήπεδα και γενικότερα το χώρο του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου. Αρχικά για την απόφαση να κρεμάσει τα παπούτσια, μάς ανέφερε: “Από πέρυσι είχα σκεφθεί να σταματήσω την αγωνιστική δράση αλλά έμεινα για να βοηθήσω τον Άρη και τη φετινή σεζόν. Πλέον όμως, είναι καιρός να παραδώσουμε τη σκυτάλη στους νεαρότερους και από παίκτες, να παραμείνουμε στο χώρο ως φίλαθλοι”, ενώ ερωτηθείς για το τι θα του μείνει από αυτά τα είκοσι χρόνια στα γήπεδα, ήταν σαφής: “Σε μια τόσο μεγάλη χρονική περίοδο, υπάρχουν καλές και κακές στιγμές, έντονες συγκινήσεις εντός κι εκτός αγωνιστικών χώρων. Θα θυμάμαι τη σεζόν που ανεβήκαμε με την ΑΕ Διμηνίου στη Δ' Εθνική το 2009 όταν είχαμε κάνει σερί 17 αγωνιστικών μόνο με νίκες, θα θυμάμαι τους δύο τίτλους που πήρα με την ομάδα του Διμηνίου και τον έναν με τον Άρη, τις φιλίες που έκανα μέσα στα γήπεδα. Για τις άσχημες, δεν μπορώ να ξεχάσω τον τρόπο που με διώξαν από το Διμήνι στα μισά της σεζόν της Δ' Εθνικής, μου έχει μείνει πικρία, δεν θα ξεχάσω πρόπερσι που είχα έναν σοβαρό τραυματισμό και φυσικά τις άσχημες στιγμές που ζήσαμε με το χαμό του φίλου και συμπαίκτη Αλέξανδρου Σκοπελίτη στον Άρη, ήταν ο,τι χειρότερο”.
Αναφορικά με το ποδόσφαιρο του 1995 που ξεκίνησε κι αυτό του 2016 που σταματάει, ο Κώστας Γεωργούλας σχολίασε: “Έχουν αλλάξει πολλά. Η φετινή σεζόν ήταν ίσως η χειρότερη καθώς ήταν πολύ κουραστικό όλο αυτό που έγινε το καλοκαίρι με την καθυστερημένη έναρξη του πρωταθλήματος. Θα έλεγα πως το τοπικό έχει χαλάσει. Διαλύθηκαν πολλές ομάδες που έγραψαν τη δική τους ιστορία στο χώρο, ενώ δεν θα πρέπει να υπάρχουν δύο όμιλοι στην Α' Κατηγορία. Πρέπει να είναι όπως παλιά, να παίζουν όλες οι ομάδες μεταξύ τους ώστε να υπάρχει ένα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα με έντονο ενδιαφέρον. Σίγουρα οι συνθήκες είναι καλύτερες για τους ποδοσφαιριστές, δεν παίζουν στα ξερά γήπεδα όπως παλιά, είναι καλύτερες οι προϋποθέσεις για το ποδόσφαιρο. Και πάλι όμως υπάρχουν πολλά που μπορούν να γίνουν” και συνέχισε λέγοντας για τον κόσμο: “Οι φίλαθλοι δεν ασχολούνται όπως άλλες εποχές, έχουν εγκαταλείψει τις ομάδες. Είναι πέντε-έξι παράγοντες που κρατούν ζωντανά τα σωματεία, τρέχουν να βρουν πόρους για να ανταποκριθούν στις οικονομικές υποχρεώσεις, αυτοί ματώνουν και δεν ασχολείται κανείς άλλος”.
Σχετικά με το εάν θα ήθελε να μείνει στο τοπικό ποδόσφαιρο από κάποιο άλλο πόστο, τόνισε: “Προς το παρόν όχι, έχω δύο μικρά παιδιά και επαγγελματικές υποχρεώσεις που δεν μου επιτρέπουν να ασχοληθώ. Θα παραμείνω φίλαθλος και αυτό που θέλω είναι να βάλω τους γιους μου στο χώρο του ποδοσφαίρου. Σίγουρα όμως θα εξακολουθώ να παρακολουθώ το τοπικό, πλέον από την κερκίδα”. Τέλος, υπογράμμισε: “Στο χώρο του ποδοσφαίρου έκανα μόνο φίλους, πέρασα καλά κι ελπίζω να το ζήσουν αυτό κι άλλοι ποδοσφαιριστές. Είχα την χαρά και την τιμή να αγωνιστώ για πάρα πολλά χρόνια στην ομάδα της περιοχής μου κι όταν έφυγα από αυτή, βρήκα μια δεύτερη οικογένεια στα Μελισσάτικα. Γνώρισα πολύ καλούς ανθρώπους στον Άρη που με αγκάλιασαν, με στήριξαν και με εμπιστεύτηκαν. Το γεγονός ότι έπαιξα για είκοσι χρόνια σε δύο μόνο συλλόγους, πιστεύω ότι κάτι λέει. Προσπάθησα πάντα να δίνω τον καλύτερο εαυτό μου και θεωρώ πως τα κατάφερα. Θα ήθελα με την ευκαιρία να ευχαριστήσω όλους όσοι συνεργάστηκα, παράγοντες, προπονητές, συμπαίκτες, φιλάθλους, γιατί περάσαμε πολλά μαζί, στα καλά και στα άσχημα”.

Φ.Γ.